Bij On The Roof in Amsterdam Noord slagen ze er telkens weer in om voor aangename verrassingen te zorgen, zelfs als je denkt: ‘O, maar dat heb ik al eens gezien!’ Twitching Trio Eye stond namelijk enkele jaren geleden ook al op het dak van HoogtIJ, tijdens een van de zogeheten Family Concerts. De bijna circusachtige show die de mannen toen ten beste gaven en waarmee ze de aanwezige kinderschare in regelrechte extase brachten, bleek een slechte voorspeller van hun optreden tijdens de Double Bill van afgelopen vrijdagavond. Niet dat er geen vuurwerk werd geleverd, maar dit keer draaide het toch vooral om het zo volmaakt synchroon mogelijk uitvoeren van de ritmisch uiterst complexe stukken, die – zo legde Achim Heine aan het publiek uit – meestal gezamenlijk worden ontwikkeld op basis van een eerste ‘ideetje’ van een van de bandleden. Nog afgezien van het virtuoze samenspel en de indrukwekkende omvang van het instrumentarium was het een genot om te kijken naar het spelplezier en de interactie tussen de drie muzikanten, die voortdurend intense, dan wel glunderende blikken uitwisselden.

De naam van de groep die na de pauze aantrad als tweede onderdeel van deze Double Bill en bovendien onder de noemer van Young Creator, behoefde enige uitleg. ‘Blue Sands is eigenlijk het duo van zangeres Esther van Hees en basgitarist Reindert Kragt,’ zo legde spreekstalmeesteres Sophie Conin uit in haar aankondiging, maar vanavond worden ze bijgestaan door drie gasten – vandaar Blue Sands The Band!’ Ook bij Van Hees en Kragt draait het om precisie. Met relatief spaarzaam maar uiterst effectief getokkel op zijn basgitaar zorgt Kragt voor zowel ritmisch fundament als harmonisch kader en melodisch tegenspel voor de sierlijke vocalen van Van Hees. Als duo zijn ze al een feestje voor de oren, maar samen met de drie in wisselende combinaties optredende gasten werd dat feestje naar een nog hoger plan getild. Met haar tweede stem tekende Marta Arpini voor fraaie kleuraccenten. De lyrische interventies van saxofonist Mete Erker deden bij vlagen denken aan die van Wayne Shorter bij Joni Mitchell, zeker als hij de sopraan ter hand nam, en Jochem Braat zorgde op elektrische piano en synthesizer voor heerlijk ontregelend weerwerk.

Klik hier om foto’s van beide optredens te bekijken.