ECM Records / Challenge
Op Arco Iris borduurt de Marokkaanse zangeres Amina Alaoui voort op het thema van de vervlechting van culturen op het Iberisch schiereiland. Ze deed dat eerder onder meer in een samenwerking met de Noorse toetsenspeler Jon Balke op de cd Siwan. Ditmaal betrekt ze er ook de Portugese fado bij. Haar intenties zijn goed. Ruimhartig wil ze recht doen aan alle kleuren die het gebied rijk geweest is. Maar terwijl ze met Balke intens peinzende muziek maakte, slaat ze op Arco Iris door naar zalvende lievigheid die een onprettige, kunstmatige nasmaak achterlaat. Uitvergroot door een te vet aangezette galm, laat ze haar stem aanzwellen in een onbedwingbaar pathos. Met name haar pogingen tot fado worden gesmoord in overdaad. Daar wegen een sterk nummer als de opener Hado, dat ze zonder enige begeleiding zingt, en de afgewogen inbreng van udspeler Sofiane Negra niet tegenop. Hoe behartigenswaardig begrip en inlevingsvermogen ook mogen zijn, ze leveren lang niet altijd doorslaggevende muzikale argumenten op. (René van Peer)
«« terug naar overzicht