Kronos Quartet, Kimmo Pohjonen, Samuli Kosminen - Uniko16 juni, 2011
Ondine
Rondlopen tijdens een nevelige schemering geeft je het gevoel omgeven te zijn door onwerkelijke landschappen die veranderen met het verdichten en het opkrullen van de mistsluiers. Die gewaarwording wordt opgeroepen door de elektronische bewerkingen die de Fin Samuli Kosminen op Uniko maakt van de klanken van het Kronos Quartet en de roemruchte accordeonist Kimmo Pohjonen, die samen met zijn landgenoot de muziek voor deze cd geschreven heeft. Kosminen vormt met zijn sampler een verbindende schakel tussen strijkers, accordeon en Pohjonens stem. Hij laat de instrumenten samenvloeien, zingt ze los van hun bron en geeft ze vleugels. Uniko beweegt tussen smachtende passages, rauw-ritmische dansen en doorschijnende vergezichten – alles uitgestuurd en van vervreemdende kleuren voorzien door Kosminen. Mooi is hoe hij de akoestische instrumenten omfloerst met zijn apparatuur en ze vervolgens telkens weer tevoorschijn laat komen, zo helder dat het bijna pijn doet. Het lijkt of je in een ijskoude winternacht het uitspansel doorvorst met zijn myriaden scherp afgetekende clusters sterren, waar plotseling de kleurige, dansende sluiers van het noorderlicht langs trekken. Het is een betovering die je voor geen goud wilt verbreken. (René van Peer)
Beluister de cd op Spotify.
«« terug naar overzicht
Ondine
Rondlopen tijdens een nevelige schemering geeft je het gevoel omgeven te zijn door onwerkelijke landschappen die veranderen met het verdichten en het opkrullen van de mistsluiers. Die gewaarwording wordt opgeroepen door de elektronische bewerkingen die de Fin Samuli Kosminen op Uniko maakt van de klanken van het Kronos Quartet en de roemruchte accordeonist Kimmo Pohjonen, die samen met zijn landgenoot de muziek voor deze cd geschreven heeft. Kosminen vormt met zijn sampler een verbindende schakel tussen strijkers, accordeon en Pohjonens stem. Hij laat de instrumenten samenvloeien, zingt ze los van hun bron en geeft ze vleugels. Uniko beweegt tussen smachtende passages, rauw-ritmische dansen en doorschijnende vergezichten – alles uitgestuurd en van vervreemdende kleuren voorzien door Kosminen. Mooi is hoe hij de akoestische instrumenten omfloerst met zijn apparatuur en ze vervolgens telkens weer tevoorschijn laat komen, zo helder dat het bijna pijn doet. Het lijkt of je in een ijskoude winternacht het uitspansel doorvorst met zijn myriaden scherp afgetekende clusters sterren, waar plotseling de kleurige, dansende sluiers van het noorderlicht langs trekken. Het is een betovering die je voor geen goud wilt verbreken. (René van Peer)
Beluister de cd op Spotify.
«« terug naar overzicht