Buda / Xango
Dit is alweer het tweede album van dit Iraanse duo in amper vier jaar tijd. Percusisonist Bijan Chemirani is uiteraard een oude bekende. Zoon van de tijdens het regime van Ayatollah Khomeini naar Frankrijk uitgeweken Djamchid Chemirani. Zowel Bijan als zijn oudere broer Keyvan gingen bij vader in de leer om de fijne kneepjes van het bespelen van de zarb (tombak) onder de knie – of liever in de vingers – te krijgen. De sierlijke vingertoproffels op de diep gonzende vaastrommel zijn ook hier dan ook veelvuldig te horen. Shadi’s instrument is de setâr (langhalsluit) met zijn kenmerkende, ijle en metalige klank. De gelederen worden op deze cd versterkt door Shervin Mohajer, bespeler van de kemancheh (pendvedel), cellist Redi Hasa en Sylvain Barou, wiens instrumentarium zowat de halve wereld omspant. Zo bespeelt hij de Indiase bansuri, de Armeense duduk, de Turkse zurna, de Bulgaarse gaida en zelfs de Ierse uillean pipes. Die ‘exoten’ kleuren het klankbeeld soms op verrassende wijze in en verhogen de toegankelijkheid van het klassiek Perzische idioom, maar zonder het geweld aan te doen. Dat in de hoestekst bij zowel Fathi als Chemirani ‘voix’ (stem) vermeld staat, wil niet zeggen dat er gezongen wordt. Een vijftal gedichten van onder meer Mowlânâ Rûmi en Omar Khayyâm wordt op plechtstatige toon gedeclameerd met muzikale omlijsting. Het is evenwel het verfijnde samenspel van de instrumentalisten dat hier terecht de meeste aandacht krijgt. (Ton Maas)
«« terug naar overzicht