Hanggai - Juan Zou De Ren (He Who Travels Far)2 oktober, 2010
World Connection In het vrolijke Yuan Ding Cap draven ze, in Xiger Xiger gaan de steppenpaardjes in galop. De ritmiek brengt beelden van de eindeloze Mongoolse vlakte teweeg. Maar ook weer niet lang, want in het genoemde Xiger Xiger, bijvoorbeeld, eist ook een gemeen krassende gitaar de aandacht op. Dat we niet denken dat Hanggai alleen bij het kampvuur van de traditie verwijlt. De tweede cd van de Mongools-Chinese groep laat in versterkte mate horen wat op het debuut en op festivals als Lowlands al duidelijk was: de kunst van de cross-over is hier in goede handen. De melodieën komen in een aantal gevallen van jaren her; fluit, luit en paardenkopviool behoren tot het instrumentarium. Maar het geluid is helemaal van nu, en inderdaad ook aantrekkelijk voor een poppubliek. Met heavy riffs soms, maar ook sfeervolle ballads en een welgedoseerd gebruik van elektronische toevoegingen. De altijd weer bijzondere keelzang mengt zich vloeiend in het geheel. Juan Zou De Ren is meer dan zijn voorganger een gitaarplaat. De inbreng van producers Ken Stringfellow en JB Meijers zal daar niet vreemd aan zijn. De gastbijdrage van Marc Ribot, gitarist par excellence, aan het machtige Dorov Morlaril is een extra cadeautje op een toch al sterk album. Hanggai zet hiermee een mooie stap voorwaarts. (Ben Ackermans)
«« terug naar overzicht
World Connection In het vrolijke Yuan Ding Cap draven ze, in Xiger Xiger gaan de steppenpaardjes in galop. De ritmiek brengt beelden van de eindeloze Mongoolse vlakte teweeg. Maar ook weer niet lang, want in het genoemde Xiger Xiger, bijvoorbeeld, eist ook een gemeen krassende gitaar de aandacht op. Dat we niet denken dat Hanggai alleen bij het kampvuur van de traditie verwijlt. De tweede cd van de Mongools-Chinese groep laat in versterkte mate horen wat op het debuut en op festivals als Lowlands al duidelijk was: de kunst van de cross-over is hier in goede handen. De melodieën komen in een aantal gevallen van jaren her; fluit, luit en paardenkopviool behoren tot het instrumentarium. Maar het geluid is helemaal van nu, en inderdaad ook aantrekkelijk voor een poppubliek. Met heavy riffs soms, maar ook sfeervolle ballads en een welgedoseerd gebruik van elektronische toevoegingen. De altijd weer bijzondere keelzang mengt zich vloeiend in het geheel. Juan Zou De Ren is meer dan zijn voorganger een gitaarplaat. De inbreng van producers Ken Stringfellow en JB Meijers zal daar niet vreemd aan zijn. De gastbijdrage van Marc Ribot, gitarist par excellence, aan het machtige Dorov Morlaril is een extra cadeautje op een toch al sterk album. Hanggai zet hiermee een mooie stap voorwaarts. (Ben Ackermans)
«« terug naar overzicht