Bibaka / Xango
Op het eerste gehoor klinkt Tita Nzebi op haar tweede album als een relaxte, onopgesmukte versie van de inmiddels tot wereldster uitgegroeide Dobet Gnahoré. Deze mooie stem uit Gabon fulmineert in nummers als Dictature Inavouée en Bayéndi in het Nzebi (een Bantoetaal) fel en bijna bezwerend tegen maatschappelijke en politieke wantoestanden in haar geboorteland. Als studente reisde Tita vanuit Parijs voor een spirituele zoektocht naar India en kwam terecht in Calcutta. Die stad inspireerde haar tot het sterke Baul Song en het titelnummer in een Indiaas arrangement, ingeleid door wonderschone acapellazang. In een warme, vaak intieme en vooral melodieuze setting wint ze met haar vierkoppige band makkelijk de harten van haar luisteraars. Tita kan in alle talen flink funken en de boel op stelten zetten, maar gas terug nemen doet ze ook met verve, getuige het fraaie L'kwèle, waar een meanderende fluitsolo de sfeer bepaalt. Sole Moyi a Wè heeft alweer zo'n heerlijk simpel, door vette bas aangestuurd arrangement, met - jazeker - kwelende koortjes en cool gitaartokkelspel. Zo geeft deze uiterst genietbare plaat een scala aan mooie miniaturen prijs. Hulde aan dit pareltje van Tita, absoluut een grote ster in wording. Ook voor de helaas niet te traceren begeleidingsposse geldt: chapeau!. (Pieter Franssen)
«« terug naar overzicht