Concerto
De Zuidspaanse havenstad Cádiz vormt het bindende element van een prachtig samenwerkingsverband tussen Eric Vaarzon Morel, al jaren Nederlands beste flamencogitarist, en de Spaans-Nederlandse broers Juan en Miguel Martínez, beiden saxofonist. Hun eerste ontmoeting resulteerde al snel in het album Cádiz, Canciones de Ida y Vuelta, waarop flamenco versmelt met jazz en blues. Zeker niet alledaags is de bezetting van sopraan/altsaxofoon, baritonsaxofoon en flamencogitaar, instrumenten met een uitgesproken karakter die op dit album echter fraai mengen. De titel, die zich letterlijk laat vertalen als ‘rondreizende liedjes', verwijst naar de muziek die door Spaanse zeelui in de negentiende eeuw meereisde naar Latijns-Amerika, alwaar een kruisbestuiving plaatsvond met latijns-amerikaanse ritmes. Net als de zeelui van weleer laten ‘Los Hermanos Martínez y Morelo’, zoals het trio zich bij hun optredens noemt, muziekstijlen heen en weer golven. De samenwerking levert sterke momenten op zoals Tres Hermanos, een synthese van melancholieke, jazzy saxofoonklanken en vingervlug getokkel. Bijzonder is ook de cover van Leadbelly’s klassieker My Girl, een traag en simpel bluesnummer dat opgefleurd wordt door het behendige vingerwerk van maestro ‘Morelo’. Rauw saxofoonspel voert de boventoon in La Luz, een klassieker van de legendarische flamencozanger Camaron de la Isla, een van de belangrijkste inspiratiebronnen van Vaarzon Morel. Deze ode aan het leven en aan Cádiz is verpakt in een hoesontwerp van striptekenaar Joost Swarte, die de Canciones de Ida y Vuelta fraai wist te vangen. (Bas Springer)
«« terug naar overzicht