RealWorld / Xango
Hoewel de Ierse volksmuziek zich al jarenlang mag verheugen in ruime belangstelling – zoals bijvoorbeeld bleek uit het succes van de jaarlijkse Celtic & Balfolk Night die tot voor kort in de Rotterdamse Doelen werd gehouden – zijn er ook mensen zoals ik, die zich ergeren aan de vaak aalgladde esthetiek en beginnen te geeuwen bij het monotone geratel van de immer populaire jigs & reels. Of The Gloaming ook met dit doel is opgericht, kan ik niet zeggen, maar feit is wel dat deze Iers-Amerikaanse supergroep zelfs een scepticus als deze over de streep weet te trekken. En dat doen ze niet door de traditie op te leuken met allerlei hippe elektronica of te injecteren met stijlinvloeden van elders, maar door de diepte in te gaan en de muziek uit te kleden tot de essentie.
Wat helpt, is dat muzikanten als Dennis Cahill (gitaar) en Martin Hayes (viool) al decennia lang tot de absolute top behoren, net als zanger Iarla Ó Lionáird. De Noorse hardingfele (viool met extra resonantiesnaren) van Caoimhin Ó Raghallaigh lijkt op papier misschien een vreemde eend in de bijt, maar voegt op subtiele wijze iets zangerigs toe aan het klankbeeld. De echte verrassing van The Gloaming is de aanwezigheid van Thomas Bartlett. Diens concertvleugel mag met recht een novum worden genoemd in de Ierse folk. Door de traditie te benaderen als ware het klassieke kamermuziek en daarbij op zoek te gaan naar verstilling en verdieping, veranderen zelfs van oudsher lichtvoetige danswijsjes in muziek die ook bij herhaalde beluistering blijft boeien. Dit derde album van de groep - een live concertregistratie - is uiteraard minder overrompelend dan hun debuut, maar het niveau is onverminderd hoog. (Ton Maas)
«« terug naar overzicht