Catrin Finch en Seckou Keita - Soar8 juni, 2018

bendigedig / Music & Words

Wat kan muziek je soms toch op veel uiteenlopende manieren diep raken! Zo beroert de verdrietmuziek van Saz'íso heel anders dan Soar, dit wonderschone worldgroovealbum. Lange notenreeksen uit harp en kora kringelen door elkaar. Met Soar, vernoemd naar het geklapwiek van de visarend die na een lange periode van afwezigheid terugkeerde naar Wales, keren ook de klassiek geschoolde en vele malen gelauwerde Welshe harpiste en de Senegalese koracrack Seckou Keita terug in de schreden van hun eerdere succes. De gracieuze en bijna onstoffelijk klinkende harp en de aardsere kora met zijn vloeiende baslijnen vullen elkaar net als voorheen voorbeeldig aan. Vaak is nauwelijks nog te onderscheiden wie van de twee muzikanten aan het 'woord' is of het voortouw neemt. Seckou's neuriënde zangstem horen we in de complexe compositie Bach to Baisso, waarin speels en spitsvondig wordt gestoeid met de Goldberg Variaties. 1677 behandelt een zwaarder onderwerp: de strijd van de Fransen tegen de Nederlanders om Fort Gorée, op een eiland voor de kust van Senegal. Hier neemt het samenspel van de beide tokkelaars dramatische vormen aan, net als in het sluitstuk van de plaat, Cofiwch Dryweryn, over het menselijk lijden als gevolg van de bouw van een stuwdam in Wales. Daarbij worden opnieuw alle registers open getrokken. Voor deze schitterende, bijna hemelse muziek schieten woorden eigenlijk tekort. Maar als ik dan toch een poging moet wagen: meer dan briljant! (Pieter Franssen)





«« terug naar overzicht