Mehmet Polat – Ageless Garden3 mei, 2018

Aftab / Xango

De nieuwe cd van ûdspeler en componist Mehmet Polat opent met meer aplomb dan we van hem gewend zijn. Niks omzichtig en bescheiden – Polat gaat er vol in en geselt de snaren van zijn Arabische luit, terwijl percussionist Alper Kecek vol vuur op de raamtrommel roffelt. Uit golvende toonrollers stijgen klankerupties op die steeds hoger reiken, als een vulkaan die eerst onrustbarend rommelt en vervolgens zijn lava de lucht in werpt.
Pas na een minuut of zes neemt het tweetal gas terug, waarna Mehmet een weids en bespiegelend intro speelt op de extra laag gestemde bassnaren van zijn ûd. Kecek kiest hier juist voor feller en lichter klinkend slagwerk.
Polat lijkt zijn tastende intonatie voorgoed te hebben afgeschud, want ook de volgende twee stukken worden gedomineerd door gespierd tokkelwerk, nu ondersteund door Pasha Karami met geraffineerd vingerwerk op de Perzische tombak (vaastrommel).
De derde percussionist van dienst, Yama Sarchar uit Afghanistan, horen we pas op track 7, waar hij zijn tabla’s inzet voor het veruit langste stuk van de plaat. Dan horen we ook Mehmet’s oude kompaan Zoumana Diarra op kora, die zich als een lichtvoetige danspartner laat leiden door de gedecideerde toon van de ûd. Na een kleine vijf miniten mengt ook de ney van Shaho Andalibi uit Iran zich met zijn nasale klank in de muzikale gedachtewisseling en zorgt er mede voor dat de spankracht van het stuk zelfs na ruim elf minuten nog niet is verslapt.
Hoewel de cd nadrukkelijk wordt gepresenteerd als solowerk, voelt het samenspel gelijkwaardiger dan bij Polats voorgaande trioprojecten. In plaats van de stereotype rolverdeling tussen solist en begeleiders horen we muzikale geesten die elkaar inspireren en uitdagen. Maar ook als Mehmet alleen speelt, zoals in de twee laatste stukken op de plaat, is duidelijk dat hij zichzelf opnieuw heeft uitgevonden. Warm aanbevolen! (Ton Maas)





«« terug naar overzicht