Cachao Sounds - La Descarga Continúa26 juli, 2010
Challenge
Israel López ‘Cachao’ bracht met zijn mambo, de Cubaanse en latinmuziek midden jaren vijftig in een andere versnelling. De legendarische bassist die menige jamsessie – descarga – in het pre-evolutionnaire Havana tot in de ochtenduren aanvoerde, werd in 1994 door acteur Andy García herontdekt. Maestro Cachao, die Cuba na Castro voor Miami verruilde, leidde daar zestien jaar een vegetatief muzikaal bestaan, spelend op bruiloften en partijen. De cd Mastersessions Volume I uit 1994 is zijn grijnzende, swingende revanche. Een klassieker, onovertroffen en schier onaantastbaar. De Venezolaanse percussionist Gerardo Rosales besloot er zijn handen aan te wagen, maar greep mis. Hij zocht voor zijn project een telg uit het López-geslacht, pianiste Lázara Cachao López, de dochter van bassist Cachaíto – de kleine Cachao, neef van de grote. Leuk idee, maar helaas doet ze het familie-erfgoed geen eer aan. Dat geldt eigenlijk voor het hele album. The Jam Goes On, La Descarga Continúa, maar zonder pit (sabor). Rosales, die lange tijd in Nederland woonde, staat garant voor stevige salsa met een vleugje latinjazz, maar glijdt op deze cd uit over zijn (ongetwijfeld goede) bedoelingen met futloze covers van Cachao’s thema’s en een band die de Cubaanse messcherpheid mist. Nergens vervlechten de ritmische patronen zich in een muzikale buiteling, die de meester zelf, plukkend aan zijn bas, controleerde. Nergens de ingehouden, langzame swing van de danzón, die Cachao met zijn Afro-Cubaanse ritmes tot ongekende hoogte stuwde. En helaas ook niets nieuws toegevoegd in een vrije val. Het geheel lijkt een goederenwagon die tergend langzaam over de rails rolt. Je wilt ’m een duw geven, maar hij komt niet op gang. (Ernestina van de Noort)
«« terug naar overzicht
Challenge
Israel López ‘Cachao’ bracht met zijn mambo, de Cubaanse en latinmuziek midden jaren vijftig in een andere versnelling. De legendarische bassist die menige jamsessie – descarga – in het pre-evolutionnaire Havana tot in de ochtenduren aanvoerde, werd in 1994 door acteur Andy García herontdekt. Maestro Cachao, die Cuba na Castro voor Miami verruilde, leidde daar zestien jaar een vegetatief muzikaal bestaan, spelend op bruiloften en partijen. De cd Mastersessions Volume I uit 1994 is zijn grijnzende, swingende revanche. Een klassieker, onovertroffen en schier onaantastbaar. De Venezolaanse percussionist Gerardo Rosales besloot er zijn handen aan te wagen, maar greep mis. Hij zocht voor zijn project een telg uit het López-geslacht, pianiste Lázara Cachao López, de dochter van bassist Cachaíto – de kleine Cachao, neef van de grote. Leuk idee, maar helaas doet ze het familie-erfgoed geen eer aan. Dat geldt eigenlijk voor het hele album. The Jam Goes On, La Descarga Continúa, maar zonder pit (sabor). Rosales, die lange tijd in Nederland woonde, staat garant voor stevige salsa met een vleugje latinjazz, maar glijdt op deze cd uit over zijn (ongetwijfeld goede) bedoelingen met futloze covers van Cachao’s thema’s en een band die de Cubaanse messcherpheid mist. Nergens vervlechten de ritmische patronen zich in een muzikale buiteling, die de meester zelf, plukkend aan zijn bas, controleerde. Nergens de ingehouden, langzame swing van de danzón, die Cachao met zijn Afro-Cubaanse ritmes tot ongekende hoogte stuwde. En helaas ook niets nieuws toegevoegd in een vrije val. Het geheel lijkt een goederenwagon die tergend langzaam over de rails rolt. Je wilt ’m een duw geven, maar hij komt niet op gang. (Ernestina van de Noort)
«« terug naar overzicht