folk van de Laatste Dag Jair Tchong - maandag 18 augustus, 2014

current 93
Current 93, live in Athene

Geloofwaardigheid is een groot en mysterieus te bereiken goed in de kunst. De Britse kunstenaar David Michael Tibet beschikt hierover, op ongemakkelijke wijze. Luisteren naar de experimentele muziek van Current 93, Tibets voornaamste uiting naast poëzie en literatuur, is vaak een ronduit ontregelende ervaring, vooral het vroege werk uit de jaren tachtig.

Op platen als Nature unveiled (1984), In menstrual night (1986) en Earth covers Earth (1988) lijkt een profeet aan het woord, die over geheimen van tijd en toekomst lijkt te beschikken die onbereikbaar zijn voor de sterfelijke mens. Tibets stem is compromisloos en zal zeker niet iedereen kunnen bekoren. Een zwaar Brits accent, meer sprekend en prekend dan melodieus zingend. Erupties uit het schemergebied tussen waanzin en inzicht, met overslaande stem van emotie. Ach Golgotha (Maldoror is dead) is een goed voorbeeld van de vroege Current 93.

Tibet komt voort uit de Britse underground van begin jaren tachtig, waarin groepen als Coil en Psychic TV voluit experimenteren met duistere klankschappen, veelal gelardeerd met industriële onbehaaglijke geluiden. Current 93 neemt hierin een aparte positie in, vooral dankzij de teksten, die klinken als akelig geloofwaardige, apocalyptische profetiën, en geïnspireerd zijn door een bibliotheekvracht aan Hermetische geschriften: mystieke teksten, gnosis, de Kaballah en wat dies meer zij. Dit alles postmodern gesublimeerd in een hoogst persoonlijke Tibetiaanse filosofie die per plaat indringender wordt.

Vanaf 1992 klinkt er een nieuwe koers in het werk van Tibet. Dat jaar verschijnt het magistrale Thunder Perfect Mind, dat dankzij het folky karakter van de liedjes eerder doet denken aan een middeleeuwse troubadour, lijdend aan koortsige visioenen, dan aan de scene van wilde experimentelen uit Thatcheriaans Engeland waarin Tibet begon. Platen als Of ruine or some blazing starre (1994), Lucifer over London (1994) en Where the long shadows fall (1995) zijn hoogtepunten in de discografie van Current 93.

Na jaren in relatieve obscuriteit te hebben doorgebracht, waarin er weliswaar vele platen en geschriften verschenen, maar slechts spaarzaam werd opgetreden, en dan bij voorkeur voor slechts een devote fanbase in verlaten, middeleeuwse kerkjes op het platteland, was het Tibet die in 2000 de groep Antony & the Johnsons introduceerde aan de wereld, via Tibets eigen Durtro label. Hiermee wisten zowel Current 93 als Antony & the Johnsons ineens uit de underground te breken. De fanbase op internet doet intussen verwoede pogingen om tot een eensluidende discografie van Tibets werken te komen, want 's mans output is enorm.

Begin dit jaar bracht Current 93 nieuw werk, opgenomen met o.a. John Zorn en de Nederlandse hedendaagse pianist Reinier van Houdt in een geluidsbepalende rol. I am the last of the field that fell klinkt naar Current 93 begrippen vrij conventioneel, maar krijgt geleidelijk aan dezelfde ambiënte spanningsboog die zijn beste platen typeert.

Mocht het leven op de derde planeet van de zon ooit tot een daverende finale komen, dan is de muziek van Current 93 de verwachte soundtrack.

Live: Incubate, Theaters Tilburg, zaterdag 20 september.

Current 93 in twee citaten (1986):

invloeden
I'll give you an idea, but obviously the music I listen to will depend on what mood I'm in: Gregorian Chants-especially Armenian, Tibetan Ritual Music, piano music by Erik Satie, Billie Holiday, myself, Crass, 13th Floor Elevators. Seeds, Death in June, some classical music-the Faure Requiem which I used a loop of on 'the Mystical Body of Christ in Choraziam', early Alice Cooper, Carl Orff-but not Carmina Burana-dear God-not Carmina Burana, Black Sabbath when Ozzy Osbourne was with them, Prince, Metallica, Love, Wagner, Nick Drake, Boyd Rice (aka NON).

artistieke inzet
Things that came to obsess me more and more: the imminence of the apocalypse, the imminence of the final conflict, the imminence of the fucking end... and that's something i still feel now-that we are coming to the end...whether you look at it in religious terms, political terms or in nuclear terms, it doesn't matter a fuck. I think people have got to prepare themselves for this conflict, for this finality. If they don't, they're dead. They're probably dead already, and maybe they don't care. Maybe they'd rather not live in the word that's to come. But whatever the truth is, they should start thinking about it now...that's immediately-because there isn't much time left and there's no hiding from the black bird.

Een fraai geschreven en uitvoerig biografisch artikel over Current 93 verscheen in 2004 op Kindamuzik, en is hier terug te lezen.


meer blogs
Ton Maas - 10 september, 2024
Ton Maas - 1 september, 2024
Ton Maas - 28 augustus, 2024
Ton Maas - 19 augustus, 2024
Ton Maas - 23 juli, 2024
Ton Maas - 1 juli, 2024
Ton Maas - 18 juni, 2024
Ton Maas - 17 september, 2023
Ton Maas - 10 augustus, 2023